Δήμητρη μου
Αγαπημένε μας ανιψιε δεν ήταν πολλές οι στιγμές που ζήσαμε μαζί είχαμε την απόσταση να μας κρατάει μακριά.υπαρχουν όμως όμορφες αναμνήσεις τα παιχνίδια στη θάλασσα,οι πλάκες τα πειράγματα που έκανε ο θείος σου τα αστεία που σας έλεγε τα γέλια που κάναμε..την τελευταία φορά που ήρθατε γνωρίσατε την ξαδέρφη σας δεν μπορούσατε να συνεννοηθείτε καλά αλλά,μ'εναν μοναδικό τρόπο επικοινωνούσατε μεταξύ σας. Ενθουσιάστηκες όταν βρήκες παλιά βιβλία από το σπίτι του παππού κ της γιαγιάς ήθελες να τα διαβάσεις όλα ,εκείνοι σε έβλεπαν κ σε καμαρώναν όταν μαθαίνανε τα νέα σου ήταν πολύ περιφανοι έλαμπε το πρόσωπο τους από την χαρά που τους έδινες. Το δύσκολο είναι ότι δεν μπορούμε να μοιραστούμε μαζί τους το πόνο μας γιατί η απώλεια σου θα τους κοστίσει ανεπανόρθωτα. Θα μας λείψεις πολύ ανιψιε μας δυστυχώς δεν γνωρίζαμε και δεν καταφέραμε να απαλύνουμε τον πόνο που είχες στην ψυχή σου.
Γεδεών και Εσθήρ η σκέψη μας και οι προσευχές μας είναι μαζί σας δεν μπορούμε να φανταστούμε τον πόνο που νιώθετε αυτήν τη στιγμή λυπόμαστε βαθιά πολύ πού δεν μπορούμε να είμαστε κοντά σας αυτές τις δύσκολες στιγμές που η οικογένειά υποφέρει από τον χαμό του παιδιού της.
Αυτό που μας δίνει παρηγοριά και ελπίδα είναι η αγάπη του Θεού και ότι μια μέρα θα ξαναβρεθούμε όλοι μαζί σύντομα 2 Κορινθιους 1:3,4 ήταν μοναδικός και η απουσία του είναι αβάσταχτη
Θα τον έχουμε για πάντα στην καρδιά μας το αγόρι μας είχε όμορφη ψυχή γεμάτη αγάπη και πίστη.
Στέλλα και Ολίβια κορίτσια μου χάσατε τον μεγάλο σας αδελφό αυτόν που σας πρόσεχε και ήταν κοντά σας , είμαστε σίγουροι ότι θα ήθελε να συνεχίσετε τα όνειρα σάς τους στόχους σας.. μπορεί το σώμα του να έφυγε από κοντά μας δεν μας άφησε πραγματικά γιατί είναι ζωντανός στις καρδιές όλων μας.Να είστε δυνατές κορίτσια μου να στηρίζεται η μία την άλλη ο μπαμπάς κ οι μαμά από εσάς θα περνούν δύναμη να συνεχίσουν.
Ιωάννης 5:28,29
Αποκάλυψη 20:13
Πράξεις 24:15
Τα θερμά μας συλλυπητήρια θείος Παύλος -θεία Τόνια .

"ΔΗΜΉΤΡΗ ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ ΕΊΣΑΙ ΕΛΕΎΘΕΡΟΣ"

Παύλος Χρυσελιδης- 16-04-24

Très cher Ester et Gédeon ainsi que vos 2 princesses,

Rayan et moi nous souviendrons toujours du jeun'homme souriant, aimant, tellement doué en histoire et en français.
Ce vendredi, lorsque la nouvelle est tombée, Rayan ne pouvait pas y croire et moi, j'en ai eu des palpitations, tellement la nouvelle a été brutale.
Qui pouvait savoir qu'il n'allait pas bien et que c'était à ce point-là.
Une chose est certaine, il nous manquera terriblement mais nous nous souviendrons de lui comme un jeun'homme souriant, aimable, un peu réservé mais tellement gentil.
Courage à vous tous, nous sommes de tout coeur avec vous.

MIRIAM SFREGOLA- 15-04-24

Dimitri, tu te souviens de notre première rencontre ? Elle remonte, hein ? Maintenant, ça fait combien de temps que cet évènement est passé, 17 ans ? Je te connais depuis que je sais parler, et depuis ce moment-là, je te considère comme mon meilleur ami. Mon frère. Une partie de ma vie. Malheureusement, celle-ci n'aura pas été facile pour toi ces derniers temps, et je m'en voudrais de ne pas avoir su te sortir de là, et ce, pour le restant de mes jours. On a vécu des moments difficiles, certes, mais tu as surtout rendu ma vie bien meilleure, en me faisant vivre des moments incroyables qu'on a partagé, et en m'ayant fait comprendre ce que c'était que d'avoir un "meilleur ami", pas seulement un pote qu'on est content de voir, mais un véritable frère que j'étais heureux de cotoyer presque quotidiennement pendant 15 ans. On aura tout partagé ensemble : notre enfance, avec les théories de fnaf, avec les "Templiers", avec le "Congrès", notre adolescence, avec la puberté, avec le débat, avec les jeux, avec nos appels vocals où on jouait, on faisait du roleplay, on regardait du Feldup... Et aussi nos grands moments de vie : notre toute première réussite scolaire au CEB, jusqu'à notre remise du CESS, où nous avons été graciés de nombreux prix, et où j'étais l'ami le plus heureux et le plus fier de toi. Ton départ dans l'autre monde m'est extrêmement douloureux, je n'arrive pas encore à m'y faire, et même à y croire, mais tout ce que j'espère, c'est que peut importe là où tu es, tu as su te libérer de tous les maux qui te rongeaient à l'intérieur de toi. Je sais qu'on a pas pu énormément se voir depuis ce début d'année, car pour la toute première fois de notre vie, le destin qu'on partageait nous a séparé par deux routes distinctes, mais je chérirais chaque moment que j'ai passé avec toi jusqu'à ce que la mort me fasse te rejoindre. Et jusque là, pour le restant de mes jours, et pour l'éternité qu'est l'étape suivante, je te le promet : tu resteras toujours mon meilleur ami. Merci de m'avoir partagé une partie de ta vie, et d'avoir illuminé la mienne Dimitri, je t'aime mon frère.

Romain Fraikin- 14-04-24